poniedziałek, 10 listopada 2014

Jeszcze godzinkę....


Nie wiem, skąd znam ten Jej tajemniczy, niemowlęcy język - ale budzi mnie nim z głębokiego snu. Woła... "Mamo, mamo obudź się! To ja - Marianna. Już nie śpię..."- rozumiem bez problemu. Wstaje jak na autopilocie, wyjmuję z łóżeczka, zabieram do naszego łóżka. Marudzi, stęka, przewraca się, podskakuje, kręci....  Z trudem staram się otworzyć oczy, sięgam ręką po telefon, zerkam... 5 rano. Hm... muszę rozpocząć plan walki o dodatkową godzinkę snu. TRZY - DWA - JEDEN - START!!



Krok pierwszy: zmiana pieluszki.
 Cały proces przebiega pomyślnie, ale nie przynosi oczekiwanego rezultatu...
Walka trwa dalej!

Krok drugi: mleko 
Budzę Tatę Mani, proszę o popilnowanie Mani, aby nie spadła i nie uderzyła się - to jest taka sprężynka.... zwłaszcza o 5 rano!
Autopilot kieruje mnie do kuchni! Czajnik z zagotowana wodą czeka już od wczoraj. Wystarczy podgrzać. Minuta dziesięć - można nalewać do butelki. Jeszcze tylko mleko - jeden, dwa, trzy..... OK gotowe!  Mania skacze z radości na widok butelki. Wypija do dna. Smoczek...może się uda i zaśnie.... Może....MOŻE.... Eh... Coś marnie.
Nie poddaję się - nagroda jest tak blisko, a zarazem nie mogę jej chwycić....

Krok trzeci: delikatna pomoc, czyli lulanie
Poduszka ma swą magiczną moc i zawsze działa na Mariankę. Walka o nieco dłuższy sen trwa, powieki ciężkie, myśli lewitują obok mojej głowy. Z każdym ruchem oczka mojego Skowronka stają się coraz mniejsze i mniejsze... Sciiiii.... sciii...... Aaaaa!! Uda się, UDA!!

Nagle hałas - PESTO!!!!!!!!!!!! Po co tu przychodzisz?? MIEJSCE wysyczałam.... Mania gotowa do zabawy .....

Sciii... scii..... Aa-aa-aaa..... Aa-aa-aaa..... Już się witam z gąską....
PSSSSSIIIIK!!!  No nie!! Czy w nocy też musi się odświeżać powietrze?? Czemu to nie ma czujnika światła słonecznego!!Gdy w domu panuje totalna cisza, nawet delikatny szmer urasta do wymiarów trzęsienia ziemi! Czemu?? Ach czemu?! Moja marzenia o godzince snu odchodzą w zapomnienie....

Ale....ale.... ALE!! Marianna śpi!!! Sciiiiii.... Delikatnie przenoszę ją do łóżeczka,  przykrywam, rzucam okiem. CUDNIE! Bezszelestnie kieruje się w stronę łóżka. TRACH!! Rety, czy ten hałas to strzykanie w moim kolanie? Nerwowe nasłuchiwanie... na szczęście śpi. Leże wtulona w poduszkę, na zegarze 6. Godzinna walka o godzinkę snu! Czy było warto?? BA!! Pytanie!! 
Dobranoc - pobudka już o 7!!


Każdy poranek wygląda podobnie, każdy powinien przybliżać mnie do opanowania do perfekcji mojego plany walki o dodatkową godzinę snu. Ale to niemożliwe, nie do zrobienia. Dzieci są nieprzewidywalne, zaskakujące, każdego dnia się zmieniają, każdego dnia są inne, potrafią nowe rzeczy, mają inne potrzeby, inny pomysły. I to właśnie jest w nich najpiękniejsze! Nie pozwalają nam się nudzić!



2 komentarze:

  1. Haha mam identycznie,pobudka, pilnowanie małej przez tatę gdy ja robię mleko z wczorajszej wody, usypianie, tupiący pazurami pies, strzelające kości i trzeszczące łóżko :D
    Pozdrawiamy :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ach te codzienne walki ^^ Ileż to mama musi się nakombinować, aby wygrać na loterii tą dodatkową godzinkę :)

      Usuń

Daj znać, co o tym sądzisz