Przedsiębiorcza Mama

Mariankowa Mama nie lubi przepychu, nie cierpi szpanu, robienia czegoś na pokaz. Lubi stylowo, niekoniecznie szykownie, z pewnością nie "na bogato". Nie rozumie podejścia "zastaw się, a postaw się", ani "bo tak wypada". Robi tak jak uważa, bo uważa na to, co robi.
Mani Mama nie ma problemu z kupowaniem używanych rzeczy. Sama jak była dzieckiem nosiła ubrania po starszych dzieciach - i było jej z tym dobrze.  Będąc jeszcze w ciąży - w okresie, kiedy to syndrom wicia gniazda osiągnął najwyższy poziom - Mani Mama zabrała się za urządzanie pokoiku dla córeczki i szykowaniu wyprawki. Podejść robiła bardzo wiele, szperała w internecie, szukała sklepów internetowych. Chciała wszystko pokupować, gdyż jako pierwsza z rodzeństwa miała zostać mamą i jeszcze nie było za bardzo od kogo otrzymać ubranek w spadku. Zaczęły się wielkie poszukiwania. Wszystko kusiło, ceny przerażały, a Mariankowa Mama robiła się sfrustrowana. Chciała, aby to były rzeczy wyjątkowe i nietuzinkowe, a zarazem funkcjonalne i wygodne. Najpierw wyszukiwała rzeczy, które jej się podobały - a potem szukała ich na allegro lub tablicy. I taki sposobem upolowała wiele skarbów za niewielkie kwoty. Nawet jeśli miały okazać się w przyszłości niepotrzebne - nie musiała żałować wydanych pieniędzy - bo były to grosze.
Znalazła także kilka fajnych sklepów SH - z używanymi  ubrankami zagranicznych marek. Płacąc za ubranka po kilka złotych - nie wierzyła, że takie same widzi w sklepach po kilkadziesiąt złotych.
Podobnie było z wózkiem i łóżeczkiem. Ale o tym będze oddzielny post.

Oto przykład upolowanych skarbów:
(kołderka i leżaczek- bujczek z funkcją kołyski )

 

Oczywiście, że dla dziecka chce się wszystkiego co najpiękniejsze, najlepsze gatunkowo. Tylko jakim kosztem? Czy rzeczywiście warto wszystko kupować nowe? Nakręcać tą całą machinę?
Mariankowa Mama wychodzi z założenia - że lepiej zostawić nadmiar pieniędzy na fajne gadżety, coś wyjątkowego, co posłuży na dłużej niż 2-3 tygodnie.